«Να προσέχεις και να προσεύχεσαι, τα παιδιά σου να μα πέσουν σε αυτήν την αμαρτία, γιατί μ’ αυτήν γίνονται βαθειές αλλαγές και ζημιές στήν ψυχή»
Να προσέχεις και να προσεύχεσαι, τα παιδιά σου να μα πέσουν σε αυτήν την αμαρτία, γιατί μ’ αυτήν γίνονται βαθειές αλλαγές και ζημιές στήν ψυχή»
Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις καί τά σαρκικά ἁμαρτήματα
Ὁ Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος, ἀκολουθώντας τήν διδασκαλία τοῦ Κυρίου καί τῆς Ἐκκλησίας μας, ἦταν τελείως ἀντίθετος μέ τήν ἀνηθικότητα, τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν ὅποια σαρκική ἁμαρτία καί διαστροφή.
Ἀναφορικά μέ τίς προγαμιαῖες σχέσεις καί τήν σαρκική ἁμαρτία, ἔλεγε σέ μία μητέρα: «Νά προσέχεις καί νά προσεύχεσαι, τά παιδιά σου νά μή πέσουν στήν σαρκική ἁμαρτία. Βέβαια καί μέ τόν λογισμό ἁμαρτάνει κανείς, ἀλλά ἐλαφρότερα, ἐνῶ μέ τήν σαρκική συνεύρεση πολύ βαρύτερα, γιατί μ’ αὐτήν γίνονται βαθειές ἀλλαγές καί ζημιές στήν ψυχή»[163].
Ὡς Πνευματικός ὁ Ἅγιος δέν ἦταν καθόλου χαλαρός, ἀλλά, ἀντίθετα, υἱοθετοῦσε καί δίδασκε ὡς ἐπιβεβλημένη τήν ἠθική καθαρότητα καί τήν ἀποχή ἀπό κάθε σαρκική ἁμαρτία πρίν ἀλλά καί μετά τόν Γάμο. Ἦταν πολύ ἀνεκτικός στόν ἁμαρτωλό, ἀλλά μέ σκοπό νά τόν ὁδηγήσει στή διόρθωση. Ἐπίσης, δέν δεχόταν καμμία μορφή ἀνωμαλίας, εἴτε ἐντός εἴτε ἐκτός τοῦ Γάμου[164]. Συνιστοῦσε τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια καί τόν Θεῖο ἔρωτα
Μέ τόν ἔρωτα γιά τήν ἐγκράτεια, ὁ ὁποῖος καλλιεργεῖται ἀπό ἀγάπη γιά τόν Χριστό, κατά τό τοῦ Ἁγ. Ἀπ. Παύλου: «ὑποπιάζω μου τό σῶμα καί δουλαγωγῶ, μήπως ἄλλοις κηρύξας αὐτός ἀδόκιμος γένωμαι» (Α΄ Κορ. 9, 27) μεταστοιχειώνεται τό ὑλῶδες τῆς σάρκας πρός τήν ἀκρώρεια τῆς ἀπάθειας.
«Προχθὲς», διηγεῖται ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ἦλθε ἐδῶ ἕνας καὶ μοῦ λέει:
— Ἐσὺ ὑποστηρίζεις τὶς θεωρίες τοῦ τάδε (δὲν συγκράτησα τὸ ὄνομά του) περὶ ἀπολαύσεως τῶν ἀνθρωπίνων ἡδονῶν καὶ τοῦ ἔρωτος;
Τοῦ λέγω:
— Νά ἐγὼ τί ὑποστηρίζω καὶ τί πρεσβεύω: Ἄνοιξε τὸ Μηναῖο τοῦ Ἰουνίου στὶς 14 τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου. Ἐκεῖ στὸν κανόνα θὰ βρεῖς πῶς μετατρέπει ὁ Χριστὸς τὰ πάθη εἰς ἀπάθειαν.
Τοῦ τὸ διάβασα, τοῦ τὸ ἐξήγησα καὶ εὐχαριστήθηκε πολύ.
— Βρές το καὶ σὺ καὶ πάρε με τηλέφωνο.
(Τὸ βρῆκα. Αὐτὸ εἶναι: Χαλιναγωγῶν σὺ τῶν παθῶν τὰ σκιρτήματα, τῆς ἐγκρατείας ἔρωτι μετεστοιχείωσας τῆς σαρκὸς τὸ ὑλῶδες, πρὸς τὴν τῆς ἀπαθείας, Πάτερ, ἀκρώρειαν). (ᾨδὴ α΄, τοῦ Ἁγίου Μεθοδίου, 14 Ἰουνίου).
— Ὁ Χριστὸς δὲν ξεριζώνει κάτι ποὺ φύτευσε μέσα μας. Ἀλλὰ τὸ ἐκκεντρίζει, τὸ μεταστοιχειώνει, ἀπὸ ἄγριο τὸ κάνει ἥμερο. Τὸ στρέφει στὸν Χριστὸ καὶ τὸ ἁγιάζει. Παράδειγμα ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ὁ Ἅγιος Μωυσῆς ὁ Αἰθίοψ, καὶ τόσοι ἄλλοι»[165].
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
