Παίρνει 1 λεπτό να την μάθεις: Η προσευχή που πρέπει να λες όταν ανάβεις κερί, που θα σου αλλάξει την ζωή
Η προσευχή είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πίστης,ειδικά όταν ανάβουμε κερί στην εκκλησία, λίγοι όμως ξέρουν τι να πουν εκείνη τη στιγμή.
Η προσευχή αποτελεί ενεργή προσπάθεια να επικοινωνήσει ο άνθρωπος με μια θεότητα ή πνεύμα, περιλαμβανομένου του μονοθεϊστικού Θεού, με τους Αγίους, με θεούς που είναι μέρος ενός πανθέου ή με άλλους. Περιλαμβάνει την προσφορά αίνου, την υποβολή αιτημάτων (δεήσεων), την εξομολόγηση αμαρτιών ή απλά την έκφραση των σκέψεων και των συναισθημάτων. Οι λέξεις μιας προσευχής μπορεί να αποτελούνται από συγκεκριμένους ύμνους ή ξόρκια, ή να αποτελούν αυθόρμητη λεκτική διατύπωση του ατόμου.
Ένα από τα πλέον ενδεικνυόμενα μέσα μετοχής στην Άκτιστη Χάρη του Τριαδικού Θεού και συμμετοχής του ανθρώπου στο αγιαστικό έργο της Εκκλησίας είναι η προσευχή, την οποία με την έλευσή Του ο Θεάνθρώπος Κύριος μετέτρεψε από τυπικό γεγονός σε πράξη ουσίας. Πράξη, η οποία φέρνει τον άνθρωπο ενώπιον του Θεού, ώστε μέσω αυτής να αναγνωρίζη ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός του.
Οι τρόποι να προσεύχεται κανείς είναι πολλοί και στη δυτική κουλτούρα καταγράφονται ως και 21. Όλοι αυτοί φαίνονται να μπορούν να προέρχονται συνδυαστικά από 4 βασικές κατηγορίες, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα αξιολόγησης. Αυτές είναι οι εξής:
«Καθημερινή» προσευχή (Colloquial Prayer): Είναι η προσευχή που εκτελείται τυπικά ως μια φυσική πράξη καθημερινότητας. Ζητείται από το θείο καθοδήγηση, ευλογία, συγχώρεση, απάλυνση των πόνων του κόσμου και γίνεται συνήθως με λόγια του καθενός του ιδίου προς το θείο.
«Απαιτητική» προσευχή (Petitionary Prayer): Γίνεται απαίτηση στο θείο για «διεκδίκηση δικαιωμάτων» για τον ίδιο ή άλλα πρόσωπα όπως θεραπεία, σωτηρία, υλικά αγαθά κλπ για το παρόν και για το μέλλον. Μια ιδιαίτερη εκδοχή της προσευχής αυτής είναι η «διαπραγμάτευση» με το θείο[4] προκειμένου να πραγματοποιηθεί μια ευχή υπό τους όρους μιας προσφοράς (κάνε μου αυτό κι εγώ θα κάνω εκείνο).
Τελετουργική προσευχή (Ritualistic Prayer): Υμνείται το θείο και του αποδίδονται μεγαλείο και τιμές με απαγγελίες στίχων.
Διαλογισμική προσευχή (Meditative Prayer): Είναι προσευχή χωρίς λόγια που φέρνει την αίσθηση της ύπαρξης του θείου, αντανακλά την εικόνα του θείου όπως πηγάζει από τις γραφές, γίνεται λατρεία του και πολλές φορές αποζητείται διάλογος με το θείο.
Οταν ανάβουμε ένα κερί στην εκκλησία χρειάζεται να λέμε και μια προσευχή, μπορείτε να τη διαβάστε παρακάτω και την επόμενη φορά θα ξέρετε τι να πείτε από μέσα σας.
«Χριστέ μου, είσαι το φως του κόσμου.
Βοήθησέ με ώστε και η ζωή μου να λιώνει από αγάπη προς τον πλησίον μου και να φωτίζει σαν το ταπεινό φως αυτού του κεριού».
Ο αγαπών τον Θεόν, ως πεπληρωμένη έχων την εαυτού καρδίαν εκ της θείας αγάπης, αγαπά τους εχθρούς αυτού, ευλογεί τους καταρωμένους αυτόν, καλώς ποιεί τους μισούντας αυτόν και προσεύχεται υπέρ των επηρεαζόντων και διωκόντων αυτόν.
Ενέργεια και απόδειξις της προς τον Θεόν τελείας αγάπης εστίν η γνησία δι” ευνοίας προς τον πλησίον διάθεσις.
Εν τούτω εγνώκαμεν την αγάπην, ότι εκείνος υπέρ ημών την ψυχήν αυτού έθηκε και ημείς οφείλομεν υπέρ των αδελφών τας ψυχάς ημών τιθέναι.
Η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών. Η αγάπη παρρησίαν δίδωσιν εν τη ημέρα της κρίσεως”.
Υπάρχει λοιπόν μια συγκεκριμμένη προσευχή που πρέπει να λέμε όταν ανάβουμε κερί στην εκκλησία, από την άλλη πάλι μπορείτε φυσικά να πείτε ότι αισθάνεται η καρδιά σας εκείνη τη στιγμή
