Οικογενειακή τραγωδία: Μητέρα σκότwσε τα δύο παιδιά της για να εκδικηθεί τον σύζυγο – Ζητούσε λεφτά για να μετακομίσει

Οικογενειακή τραγωδία εκτυλίχθηκε όταν μια μητέρα σκότwσε τα δύο ανήλικα παιδιά της με μπαλτά, θέλοντας να εκδικηθεί τον σύζυγό της επειδή δεν της έδινε χρήματα για να μετακομίσει.

Η ένταση στο σπίτι πριν το φονικό

Η Yui Inoue, με καταγωγή από την Ιαπωνία, ζούσε με την οικογένειά της στην πόλη Tempe της Αριζόνα. Με τον σύζυγό της είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, επτά και εννέα ετών, ωστόσο η σχέση τους είχε επιδεινωθεί σε μεγάλο βαθμό. Τον Απρίλιο του 2021 υπέβαλαν αίτηση διαζυγίου, αλλά μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία συνέχιζαν να μένουν στο ίδιο σπίτι, με τις εντάσεις να είναι καθημερινές.

Στις 14 Μαΐου, γείτονες ειδοποίησαν την αστυνομία λόγω ενός έντονου καβγά. Όταν οι αστυνομικοί μπήκαν στο σπίτι, βρήκαν την Inoue να κρατάει ένα κουζινομάχαιρο και να απειλεί τον άνδρα της, ενώ τα παιδιά κοιμούνταν στο δωμάτιό τους.

Οι αρχές συμβούλεψαν το ζευγάρι να μείνει χωριστά αλλά δεν υπήρχε νομική βάση για προσαγωγή, αφού δεν είχαν αποδεικτικά στοιχεία και ο άνδρας αρνήθηκε να υποβάλει μήνυση. Έτσι, εκείνος μάζεψε λίγα πράγματα και κοιμήθηκε στο αυτοκίνητό του, έχοντας σκοπό να αναζητήσει νέο σπίτι την επόμενη μέρα. Δεν μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε.

Το κίνητρο και το φρικτό έγκλημα

Η Inoue φαινόταν απρόθυμη να αποδεχθεί τον χωρισμό και ζητούσε συνεχώς χρήματα, όχι μόνο για να επιστρέψει στην Ιαπωνία, αλλά και για να μετακομίσει σε ένα «τέλειο σπίτι» που ισχυριζόταν ότι είχε βρει. Όταν κατάλαβε ότι ο σύζυγός της δεν σκόπευε να της δώσει χρήματα, αποφάσισε να τον εκδικηθεί με τον πιο ακραίο τρόπο.

Τη νύχτα εκείνη, ενώ τα παιδιά κοιμούνταν, πήρε έναν μπαλτά και μπήκε στο δωμάτιό τους. Τα χτύπησε επανειλημμένα με τέτοια αγριότητα, που σύμφωνα με τους ιατροδικαστές «έμοιαζαν σαν να μπήκαν στην γκιλοτίνα».

Η ψυχραιμία μετά το φονικό

Αφού διέπραξε τη διπλή δολοφονiα, πλύθηκε, ντύθηκε και πήγε μόνη της στο αστυνομικό τμήμα για να παραδοθεί. Ζήτησε διερμηνέα για να μιλήσει στα ιαπωνικά και παραδέχτηκε τα πάντα χωρίς καμία αντίσταση.

Η μακρά δίκη και οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί

Η δίκη της διήρκεσε μέχρι και πρόσφατα, καθώς η υπεράσπισή της προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει όλα τα διαθέσιμα επιχειρήματα για να την απαλλάξει. Οι δικηγόροι της ισχυρίστηκαν ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα, παραθέτοντας το ιστορικό της από προηγούμενες νοσηλείες σε ψυχιατρικά ιδρύματα.

Ωστόσο, όπως προέκυψε, οι νοσηλείες της είχαν προκύψει μετά από επιθετικές συμπεριφορές, και τότε οι γιατροί δεν είχαν εντοπίσει σοβαρό ψυχικό πρόβλημα. Ενδεικτικά, λίγο πριν από το φονικό είχε επιτεθεί με ψαλίδι στο ένα της παιδί επειδή δεν ήταν ήσυχο. Η αστυνομία γνώριζε το περιστατικό, αλλά δεν άσκησε δίωξη.

Αντιφάσεις στην υπεράσπιση

Σε κάποια φάση της δίκης, οι δικηγόροι της ισχυρίστηκαν ότι δεν ήταν εκείνη που σκότωσε τα παιδιά, αλλά δεν ανέφεραν ποιος θα μπορούσε να το έχει κάνει. «Στον όροφο που έμεναν, υπάρχουν επτά διαμερίσματα. Κανείς δεν άκουσε τίποτα… Δείτε το σουλούπι της, είναι λεπτή, θα μπορούσε να βρει τη δύναμη για κάτι τέτοιο;», δήλωσαν προσπαθώντας να θέσουν υπό αμφισβήτηση την ικανότητά της να διαπράξει ένα τόσο βάναυσο έγκλημα.

Η τελική απόφαση του δικαστηρίου

Το δικαστήριο δεν πείστηκε από τους ισχυρισμούς της υπεράσπισης και πριν από λίγες ημέρες την καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη. Το φρικιαστικό έγκλημα της Inoue χαρακτηρίστηκε ως μία από τις πιο στυγνές υποθέσεις ενδοοικογενειακής βίας, συγκλονίζοντας την κοινή γνώμη τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ιαπωνία.

Η σελίδα αποποιείται κάθε ευθύνη από τις αναδημοσιεύσεις άρθρων τρίτων ιστοσελίδων, για τα οποία (άρθρα) την ευθύνη την έχει ο υπογράφων ως πηγή.

«Είμαι η μεγαλύτερη νοσηλεύτρια εν ζωή»: Η κυρία Σουλτάνα πήρε πτυχίο Νοσηλευτικής στα 95 αποδεικνύοντας ότι ποτέ δεν είναι αργά

Η ιστορία της κ. Σουλτάνας Γκέσου αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα ότι ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσει κανείς το όνειρό του.

Σε ηλικία 87 ετών αποφάσισε να επιστρέψει στα θρανία, να φοιτήσει σε Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, να ολοκληρώσει το λύκειο και τελικά να σπουδάσει νοσηλευτική, αποδεικνύοντας με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο ότι τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν.
Δείτε το βίντεο:

Γεννημένη και μεγαλωμένη σε εποχές με λιγότερες ευκαιρίες για τις γυναίκες, η κ. Γκέσου είχε από μικρή ηλικία την επιθυμία να μορφωθεί. Οι συνθήκες όμως της εποχής αλλά και η μητριά της δεν της επέτρεψαν να συνεχίσει το γυμνάσιο.

«Μου δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή και ήταν καλό αυτό. Δεν τα παράτησα ποτέ, δεν το έβαλα κάτω. Είπα θα τα καταφέρω. Το είχα παράπονο, ήμουν άριστη μαθήτρια και η μητριά μου δεν με άφησε να τελειώσω το σχολείο. “Εδώ θα σε έχω υπηρέτρια να μεγαλώσεις τα παιδιά όχι να σε στείλω στο γυμνάσιο”. Δε διάβαζα μόνο στα σχολεία όλα μου τα χρόνια διάβαζα ακόμα και τη νύχτα που έπρεπε να κοιμηθώ που ήμουν κουρασμένη με την οικογένεια. Έπιανα το βιβλίο και καθόμουν μέχρι τις 12 η ώρα».

Παρά το γεγονός ότι το εγκατάλειψε, η επιθυμία της για μάθηση δεν έσβησε ποτέ. Όπως έχει δηλώσει: «Ήθελα να μάθω, να μη μείνω αμόρφωτη. Και πάνω απ’ όλα να μπορώ να προσφέρω στους άλλους».

Όταν πήγε στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας πολλοί θεωρούσαν ότι η «ηλικία» αποτελεί εμπόδιο, εκείνη αποδείκνυε σχεδόν καθημερινά ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο. «Ποτέ δεν είναι αργά» ήταν η απάντησή της.

Όταν το ολοκλήρωσε στη συνέχεια κατέληξε στην απόφαση να μάθει μια ειδικότητα που να έχει νόημα και επέλεξε τη νοσηλευτική. Όπως ανέφερε: «Είμαι η μεγαλύτερη νοσηλεύτρια εν ζωή. Επέλεξα το επάγγελμα αυτό για να φροντίζω τον εαυτό μου, να πληρώνω τα φάρμακα μου, τα ιατρικά μου. Βρήκα εκείνο που έχασα από τα νεανικά μου χρόνια, μου έδωσε πολλή χαρά, πολλή ζωντάνια, μου δημιούργησε την εντύπωση ότι είμαι πιο νέα, παρακίνησα και άλλο κόσμο και μου έδωσαν χίλια ευχαριστώ. Ποτέ δεν είναι αργά»

Η πορεία δεν ήταν εύκολη. Στις συνεντεύξεις της παραδέχεται πως στην αρχή δυσκολεύτηκε με τα μαθήματα και την προσαρμογή, αλλά δεν το έβαλε κάτω. Με χαμόγελο και αποφασιστικότητα, προχώρησε. Το μήνυμα που στέλνει σε όλους, νέους και ηλικιωμένους, είναι ότι η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο μιας ηλικιακής ομάδας αλλά δικαίωμα όλων.

Η ιστορία της κ. Γκέσου μας υπενθυμίζει πως τα όνειρα δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Όσο υπάρχει επιθυμία, δύναμη και ενσυνείδητη επιλογή, όσο και αν οι συνθήκες δεν ευνόησαν στο παρελθόν, είναι πάντα εφικτό να «ξαναγράψεις» το δικό σου κεφάλαιο στη ζωή.