Φτωχός και ξεχασμένος πέθανε σε γηροκομείο αγαπημένος Ηθοποιός
Από τους κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887… Από τους κορυφαίους ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887. Ο πατέρας ήταν επίσης ηθοποιός κι έτσι ο Χριστόφορος κόλλησε από μικρός τα μικρόβιο του θεατρίνου. Σε ηλικία 20 ετών ανέβηκε στη σκηνή, όντας εντελώς αυτοδίδακτος. Συνεργάστηκε με όλους τους σημαντικούς ηθοποιούς και θιάσους της εποχής του, σε μια καριέρα που ξεπέρασε τα 50 χρόνια.
Από το 1910 ως το 1918 συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης, ενώ το 1921 ίδρυσε με τον Αιμίλιο Βεάκη την Καλλιτεχνική Θεατρική Εταιρεία. Με το σχήμα αυτό έπαιξε πολλούς σημαντικούς ρόλους, όπως τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου, ρόλος που χαρακτήρισε τη θεατρική σταδιοδρομία του.
Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε από τους πρώτους ηθοποιούς που εντάχθηκαν το 1931 στο νεοσύστατο τότε Εθνικό Θέατρο. Στην πρώτη περίοδο της συνεργασίας του με την πρώτη σκηνή της χώρας διακρίθηκε στο ρόλο του Ανατολίτη στη «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου.
Το 1935 μεταπηδά στο θίασο Αλίκης – Μουσούρη και δημιουργεί δύο ακόμη μεγάλους ρόλους: τον μασαλιώτη «Σεζάρ» του Μαρσέλ Πανιόλ και τον έλληνα μπαμπά στο έργο του Σπύρου Μελά «Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται». Το 1938 επανέρχεται στο Εθνικό Θέατρο, που θα το υπηρετήσει πιστά για τα επόμενα 32 χρόνια, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους του παγκόσμιου δραματολογίου.
Από το 1957 ενσαρκώνει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους και από τις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη, συμμετέχοντας στην προσπάθεια του Αλέξη Σολωμού για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας.
Αποθεώθηκε στους ρόλους αυτούς, τόσο στην Επίδαυρο, όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών. Μία από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του υπήρξε η συμμετοχή του στην Κομεντί Φρανσαίζ στο Παρίσι το 1951, όπου ερμήνευσε τον Αρπαγκόν από τον «Φιλάργυρο» του Μολιέρου.
Ο Χριστόφορος Νέζερ υπήρξε ευρηματικός και ακριβής ηθοποιός χωρίς παραχωρήσεις στην ευκολία και τα εκάστοτε γούστα του κοινού. Πέθανε στην Αθήνα στις 19 Φεβρουαρίου του 1970.
Η Προτομή του Χριστόφορου Νέζερ στην πλατεία Μαδρίτης στην Αθήνα. Έργο της Γλύπτριας Λουκίας Γεωγραντή.
Χριστόφορος Νέζερ, ο αυτοδίδακτος ηθοποιός που πρωτοστάτησε στη δημιουργία του Εθνικού Θεάτρου. Καταγόταν από Βαυαρική οικογένεια, που ήρθε στην Ελλάδα με τον Όθωνα. Πέθανε ξεχασμένος στο γηροκομείο
Στις 19 Φεβρουαρίου 1970 άφησε την τελευταία του πνοή ο διάσημος Έλληνας ηθοποιός, Χριστόφορος Νέζερ. Σε ηλικία 20 χρονών ανέβηκε για πρώτη φορά στο σανίδι και υπηρέτησε τον χώρο του θεάτρου για περισσότερο από πενήντα χρόνια.
Η θεατρική του πορεία σημαδεύτηκε από τον ρόλο του ως “Αρπαγκόν” στον Φιλάργυρο του Μολιέρου, ενώ έπαιξε και στις 11 σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη σε μια προσπάθεια αναβίωσης της Αττικής κωμωδίας.
Ο Χριστόφορος Νέζερ ως Αρπαγκόν, στον “Φιλάργυρο” του Μολιέρου το 1960, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. (Πηγή φωτογραφίας: Αρχείο Εθνικού Θεάτρου)
Ο αυτοδίδακτος ηθοποιός που κατέκτησε τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και της Επιδαύρου
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1887 σε οικογένεια βαυαρικής καταγωγής. Ο πατέρας του ήταν ηθοποιός και όπως φημολογείται, του κόλλησε το “μικρόβιο” του θεάτρου. Δεν παρακολούθησε ποτέ μαθήματα υποκριτικής και ως αυτοδίδακτος κατάφερε να αναδειχθεί σε σημαντική φυσιωγνομία του ελληνικού θεάτρου. Ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή του θεάτρου της Ευαγγελίας Παρασκευοπούλου το 1909, σε ηλικία 20 χρονών. Την επόμενη δεκαετία συνεργάστηκε με τον θίασο της Κυβέλης Ανδριανού και το 1921 ίδρυσε μαζί με τον Αιμίλιο Βεάκη την “Καλλιτεχνική Θεατρική Εταιρεία”. Με αυτόν τον θίασο ήταν που έπαιξε ο Νέζερ για πρώτη φορά τον “Αρπαγκόν” του Μολιέρου.
Το καλοκαίρι του 1928 ο θίασος βρέθηκε στην Αίγυπτο για περιοδεία. Μόλις έμαθαν πως είχε έρθει στην Αίγυπτο ο φημισμένος ερμηνευτής του Μολιέρου Ντενί Ντ’ Ινές μαζί με τον θίασό του, για παραστάσεις στην Όπερα του Καΐρου, με προτροπή του Βεάκη αποφάσισαν να μη δώσουν παραστάσεις για τρεις μέρες, προκειμένου να παρακολουθήσουν την παράσταση των Γάλλων συναδέλφων τους.
Ο Νέζερ καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ψιθύριζε το ελληνικό κείμενο. Στον περίφημο μονόλογο του “Αρπαγκόν” ξεχάστηκε, παρασύρθηκε και άρχισε να τον απαγγέλει και αυτός στα ελληνικά. Ευτυχώς, η πλειοψηφία του κοινού ήταν Έλληνες, οπότε και καταχειροκροτήθηκε στο τέλος της παράστασης.
Το 1931, ο Χριστόφορος Νέζερ πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Εθνικού Θεάτρου. Σημαντική στιγμή της καριέρας του υπήρξε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στη “Βαβυλωνία” του Δημήτρη Βυζάντιου. Παρ’ όλο που από το 1935 μέχρι το 1937 είχε αποχωρήσει για να ενταχθεί στο θίασο Αλίκης – Μουσουρή, το 1938 επανήλθε στους κόλπους του Εθνικού όπου και παρέμεινε για 32 συναπτά έτη, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους. “Ο κατά φαντασίαν ασθενής”, “ο μπαμπάς εκπαιδεύεται”, “ο κουρέας της Σεβίλλης” ήταν μερικές από τις παραστάσεις, στις οποίες ξεχώρισε ο διάσημος Έλληνας ηθοποιός.
Το 1957 στήριξε το όραμα του σκηνοθέτη και θεωρητικού του θεάτρου, Αλέξη Σολομού, για την αναβίωση της Αττικής κωμωδίας, συμμετέχοντας και στις έντεκα σωζόμενες κωμωδίες του Αριστοφάνη. Τόσο στην Επίδαυρο όσο και στο Φεστιβάλ Αθηνών καταχειροκροτήθηκε και αποθεώθηκε από το κοινό.
