Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Τα προφητικά λόγια του για τα έσχατα – «Για μια χούφτα αλεύρι θα δίνεις χρυσάφι»

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Τα προφητικά λόγια του για τα έσχατα – «Για μια χούφτα αλεύρι θα δίνεις χρυσάφι»

H εξομολόγηση για τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τα προφητικά του λόγια για τις δύσκολες στιγμές και τα έσχατα του κόσμου σοκάρουν.

~ Θά προσπαθήσω, αγαπητοί μου, νά μιλήσω απλά, ώστε νά μέ καταλάβη κ’ ένα παιδί. Με την ευκαιρία, δείτε τα προφητικά λόγια του Άγιου Πορφύριου.

Τά θέματα είνε πολλά. Απ όλα τά θέματα δια­λέγω, μέ τήν ευκαιρία τής εορτής τού αγίου Κοσμά τού Αιτωλού, νά σάς μιλήσω γιά μερικές μόνο από τίς προφητείες τού αγίου.

Εμείς οι άνθρωποι, αδελφοί μου, όσα γράμ­ματα κι άν μάθουμε, δέν ξέρουμε τί θά γίνη ύ­στερα από μιά ώρα· είμαστε σάν τούς τυφλο­πόντικες, δέν βλέπουμε πιό πέρα. Ο άγιος Κο­σμάς είχε μάτια πνευματικά. Πετούσε ψηλά, έβλεπε μακριά σάν αετός, καί προείδε πράγμα­­τα, πού έγιναν ύστερα από 100 200 χρόνια, πρά­γματα πού γίνον­ται στίς ημέρες μας. Ή­ταν πράγματι άγιος μέ χάρισμα προφητικό.

Προείδε ότι θά ρθούν ημέρες δύσκολες, ό­τι θά ρθή μεγάλο κακό στόν κόσμο. Καί ποιό είνε αυτό τό μεγάλο κακό· ότι οι άνθρωποι θά πάψουν νά αγαπούν τό Θεό. Καί πώς θά γίνη αυτό, πώς οι άνθρωποι θά φύγουν από τό Θεό; ποιά θά είνε η αιτία; Τό λέει ο άγιος Κοσμάς· «Τό κακό θά σάς έρ­­­θη από τούς διαβασμένους» (επισκ. Αυγ. Καντιώτου, Κοσμάς ο Αιτωλός, ‘Αθήναι 201331, πρ. 54, σ. 308), από τά άθεα γράμματα.

Καί τό είδαμε αυτό. Δέν κατηγορώ τά σχολεία, αλλά μερικοί μάθαιναν λίγα γράμμα­τα καί κατόπιν γύριζαν στά χωριά κι άνοιγαν τό στόμα τους κ’ έλεγαν πώς δέν υπάρχει Θεός καί πώς αυ­τό τό απέδειξε τάχα η επιστήμη. Μεγά­λο ψέμα. Οι αληθινοί επιστήμονες πιστεύουν στό Θεό. Κάθε σπίτι έχει τόν κατασκευα­στή του, καί τό μεγάλο αυτό σπίτι τού σύμπαντος τό κατασκεύασε ο Θεός· «Πάς οίκος κατασκευά­ζεται υπό τινος, ο δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός», λέει ο απόστολος Παύλος (Εβρ. 3,4).

«Μιά χού­­φτα μάλαμα μιά χούφτα αλεύρι» (έ.α. πρ. 40, σ. 306). «Λυπη­ρόν είνε νά σάς τό ειπώ· σήμε­ρον αύ­ρι­ον καρτερούμεν δίψες, πείνες μεγά­λες πού νά δίδωμεν χιλιάδες φλουριά καί νά μήν ευρίσκω­μεν ολίγον ψωμί» (έ.α. πρ. 75, σ. 312). «Άν βρίσκουν στό δρόμο ασήμι, δέν θά σκύβουν νά τό πάρουν· γιά ένα όμως αστάχυ θά σκοτώνωνται ποιός νά τό πρωτοπάρη» (πρ. 53, σ. 308).

Καί τά εί­δαμε αυτά, αδέρφια μου, στά χρόνια τής Κατο­χής· εγώ είδα παιδί στήν Κοζάνη, στήν Ε­στία τών σισσιτίων, νά σαλιώνη τό δάχτυλο καί νά σκύβη νά μαζεύη ψίχουλα γιά νά χορτάση.

Πέρασε η εποχή εκείνη, μά θά είμαι ψεύτης άν δέν σάς πώ μιά αλήθεια· ότι θά ρθή κάποια πείνα στήν πατρίδα μας χειρότερη από εκείνη τής Κατοχής. Καί θυμηθήτε τά λόγια τού α­γίου Κοσμά. Καλότυχοι δέν θά ‘νε αυτοί πού κάθονται στίς μεγάλες πόλεις μήν τούς μακα­ρίζετε αυτούς, αλλά όσοι θά κάθωνται στήν ύπαιθρο. Οι πόλεις θά αδειάσουν, θά μείνουν έ­ρημες, μόνο σκυλιά θά αλυχτάνε μέσα στή Θεσσαλονίκη καί στήν Α­θήνα.

Ο άγιος Κοσμάς πρίν διακόσα χρόνια έκανε προφητείες γιά τίς ανακαλύψεις τών ημε­ρών μας. Τί είπε· «Θά ‘ρθή καιρός πού οι άνθρω­ποι θά ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σέ άλλο, σάν νάνε σέ πλαγινά δωμάτια, π.χ. από τήν Πό­λι στή Ρωσία» (πρ. 119, σ. 318)· εννοούσε τά τηλέφωνα καί τόν ασύρματο, πού τότε δέν υπήρχαν.

Είπε ακόμα ο άγιος· «Θά δήτε στόν κάμπο α­­μάξι χωρίς άλογα νά τρέχη γρηγορώτερα α­πό τόν λαγό» (πρ. 117, σ. 318)· εννοούσε τά αυ­τοκίνητα.

Είπε επίσης ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ότι «Θά έρ­θη καιρός πού θά διευθύνουν τόν κόσμο τά ά­λαλα καί τά μπάλαλα» (πρ. 44, σ. 307)· τά χέρια τών ανθρώπων δέν θά χουν αξία, γιατί θά κυβερ­νούν οι μηχανές, «τά άλαλα καί τά μπάλαλα».

Είπε όμως καί κάτι άλλο ο άγιος Κοσμάς· «Θά δήτε νά πετάνε άνθρωποι στόν ουρανό σάν μαυροπούλια καί νά ρίχνουν φωτιά στόν κόσμο» (πρ. 120, σ. 318-9)· εννοούσε τά πολεμικά α­εροπλάνα. Αυτά δέν γράφτηκαν εκ τών υστέρων· τά είπε τότε καί βγήκανε τώρα.

Σπουδαία ακόμη είνε κι αυτά πού είπε γιά πολέμους καί εξοπλισμούς. «Θά έρ­θη καιρός πού θά φέρη γύρες ο δι­ά­βολος μέ τό κολοκύθι του» (πρ. 84, σ. 313)· καί πράγματι οι πύραυλοι καί τά διαστημόπλοια μοιάζουν μέ κολοκύθι.

Προφήτευσε ο άγιος Κοσμάς, ότι θά γίνη έ­νας φοβερός πόλεμος, ο τελευταίος, πού «οι βράχοι καί οι λάκκοι θά είνε γεμάτοι κόσμο» (πρ. 73, σ. 312),«γεμάτοι φεύγοντας» (πρ. 28, σ. 305).

Σχετικές δημοσιεύσεις