“Είναι αμαρτία η σχέση με χωρισμένη” είπαν στο φίλο μου οι παππάδες γονείς του και αυτός με εγκατέλειψε
Καλησπέρα στην όμορφη παρέα σας. Με λένε Κατερίνα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι απίστευτο και όμως αληθινό που μου συνέβη.
Πίστευα ότι ζούμε στο 2020 αλλά όπως αποδείχθηκε είμαστε ακόμα στο 1950 γιατί κάποιοι άνθρωποι έχουν τη νοοτροπία εκείνη.
Πήρα διαζύγιο πριν από περίπου τρία χρόνια. Και εγώ και ο πρώην άντρας μου βλέπαμε ότι δεν πάει άλλο το πράγμα και αποφασίσαμε να χωρίσουμε φιλικά και ωραία χωρίς τσακωμούς και δικαστήρια. Τα συμφωνήσαμε, όλα μία χαρά μεταξύ μας και παρόλο που έχω εγώ το παιδί έχει το ελεύθερο όποτε θέλει να του τηλεφωνεί ή να έρχεται να το βλέπει και να το παίρνει βόλτα μαζί του. Ξέρω ότι τέτοιες σχέσεις ανάμεσα σε διαζευγμένους γονείς σπανίζουν αλλά πραγματικά και εγώ και εκείνος δώσαμε μεγάλο αγώνα για να χτίσουμε τη σχέση που έχουμε σήμερα.
Ένα χρόνο μετά το διαζύγιο έκανα σχέση με έναν άλλον άντρα. Από το πρώτο κιόλας ραντεβού του είπα ότι ήμουν διαζευγμένη με ένα παιδί και έδειξε να μην έχει κανένα θέμα. Μετά από αρκετές απόπειρες να κάνω μία σταθερή σχέση μπήκε αυτός ο άντρας στη ζωή μου και όλα έδειξαν να βαίνουν καλώς, τόσο καλώς που μείναμε δύο χρόνια μαζί.
Ήταν δύο χρόνια πραγματικά υπέροχα χωρίς τσακωμούς και χωρίς προβλήματα. Μέναμε μαζί και αγαπούσε το παιδί μου σαν να ήταν δικό του. Το μοναδικό αγκάθι ήταν η μητέρα του και ο πατέρας του, ο οποίος είναι ιερέας.
Η σχέση μου μαζί τους ήταν τυπική έως καλή. Δεν είχαμε πολλά πολλά. Ο καθένας σπίτι του και ήμασταν όλοι ευχαριστημένοι.
Μία μέρα ο σύντροφός μου ήρθε από το σπίτι των γονιών του και μου είπε να κάτσω γιατί ήθελε να μιλήσουμε. «Θέλω να χωρίσουμε», μου είπε. «Καλά περάσαμε αλλά ήρθε η ώρα να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του». Μου έκανε απλά μία ανακοίνωση χωρίς να μου εξηγήσει το λόγο. Δεν είχε κάποιο πρόβλημα μαζί μου, τίποτα απολύτως. Από πού κι ως πού προέκυψαν όλα αυτά περί χωρισμού; Λες και τον τσίμπησε μύγα. Ξαφνικά και από το πουθενά χωρίζουμε, πετάμε 2 χρόνια και γεια σας.
Πραγματικά κόντεψα να πεθάνω από τη στεναχώρια μου. Είχα επενδύσει σε αυτή τη σχέση και πίστευα ότι βρήκα τον άνθρωπό μου αλλά όπως αποδείχθηκε ήταν οι γονείς του, που του είπαν να το τελειώσει μαζί μου γιατί πολύ απλά δεν ακολούθησα το δρόμο του Θεού και πήρα διαζύγιο. Τώρα θα μου πείτε κοτζάμ άντρας με χώρισε επειδή του το ζήτησαν οι γονείς του; Κι όμως…
Δεν ήξερα τι να κάνω. Έμεινα μόνη με ένα παιδί από εκεί που δεν το περίμενα. Εκείνος φυσικά ανένδοτος. Τέτοια πλύση εγκεφάλου του είχαν κάνει.
Πέρασαν δύο χρόνια μέχρι να κάνω άλλη σχέση και στο διάστημα αυτό εκείνος ούτε φωνή ούτε ακρόαση ούτε μία συγγνώμη δεν ζήτησε. Στο διάστημα αυτό έτρεχα στις εκκλησίες πιστεύοντας ότι ήμουν εγώ η αμαρτωλή που πήρα διαζύγιο και έπρεπε να εξομολογούμαι και να πηγαίνω κάθε Κυριακή στην εκκλησία για να εξαγνιστώ. Σε τέτοιο σημείο έφτασα ή μάλλον σε τέτοιο σημείο με φτάσανε. Ο Θεός συγχωρεί, ο Θεός αγαπάει, ο Θεός προστατεύει, ο Θεός αγκαλιάζει. Τίποτε από αυτά δεν έζησα από τον εκπρόσωπο του Θεού και την κυρία του. Μόνο ζήλεια, κακία και μίσος.
Έχασα δύο χρόνια από τη ζωή μου αλλά τελικά βρήκα έναν άνθρωπο σωστό που είμαστε μαζί και επιτέλους μετά από καιρό νιώθω καλά. Φυσικά εκείνος εξακολουθεί να είναι εξαφανισμένος αλλά μαθαίνω νέα του. Μετά από καιρό έμπλεξε με μία χωρισμένη με τρία παιδιά και τώρα εκείνη είναι έγκυος στο παιδί τους. Να ήμουν από μία μεριά να δω τα μούτρα του παπά και της παπαδιάς. Δεν τους έκανα εγώ επειδή ήμουν χωρισμένη με ένα παιδί, η άλλη κοπέλα που είναι χωρισμένη με τρία πώς τους φαίνεται, αλλά καλά να πάθουν. Σημασία έχει που είμαστε εγώ και το παιδί μου καλά και γλιτώσαμε από μία τόσο τοξική κατάσταση. Μακριά από τέτοιους ανθρώπους. Όπου δεν επικρατεί η λογική αλλά κουλά στερεότυπα, μακριά.
Κατερίνα
πηγή : singleparent.gr